ŚWIAT

Wathara · 2022-11-12 14:22:00

NAZWA: 
WYSTĘPOWANIE:
OPIS WYGLĄDU: 
[jeśli fauna]ZACHOWANIE:
DODATKOWE INFORMACJE:

Wathara · 2022-11-12 15:22:14

NAZWA: Kircuk, chociaż jest to zmodyfikowana na potrzeby ludzi Kirtańska wersja tej nazwy; W tydrodzkim wymowa tego słowa brzmi bardziej jak "Krr-Cuk", jednakże z powodu trudności w wymowie przyjęła się ta druga, "uczłowieczona" nazwa. Słowo to można by przetłumaczyć mniej więcej jako "Włochacz".

WYSTĘPOWANIE: Tereny puszczy Hegrat, a także góry Tenaro i okolice rzeki Mirovy.

OPIS WYGLĄDU: Chyba najbardziej charakterystyczną cechą tych stworzeń są ich trzy, masywne, czarne rogi, zdobiące dość ssaczo wyglądający pysk. Kircuki używają ich do walki o terytoria, jak i do obrony. Głowę Kircuków zdobią malutkie, okrągłe uszy, oraz przeważnie czerwonawe oczy o dużych, okrągłych źrenicach. Zwierzaki, jeśli mają zapewnione odpowiednio dużo przestrzeni i pożywienia, potrafią dorastać nawet do 3 metrów wysokości, są więc one naprawdę masywne; Ich cielska pokrywa gruba sierść w odcieniach brązu, zmieniająca długość w zależności od pory roku - latem ich szczecina jest krótsza, zimą zaś futro robi się dłuższe. Kircuki poruszają się na masywnych nogach, uzbrojonych w kopyta przypominające na myśl trochę te krowie, chociaż znacznie większe. Na masywnym, ostro kończącym się zadzie znajduje się krótki, trochę psio wyglądający ogon. Chociaż na pierwszy rzut oka kircuki wyglądają na stworzenia w pełni roślinożerne, to gdy otworzą pysk, osobie obserwującej zwierzę ukaże się komplet zębów przypominających te niedźwiedzie. Na brzuchu zwierząt, między futrem, znajdują się dwa rzędy sutków, które u samic pozwalają wykarmić młode.

ZACHOWANIE: Kircuki są zwierzętami żyjącymi raczej samotnie, z wyjątkiem młodzików, które aby ułatwić sobie przetrwanie łączą się w grupki. Kircuki już w pierwszym dniu życia są zdolne do chodu, rodzą się też z otwartymi, widzącymi oczami; Matka karmi młode mlekiem przez około pierwszych 6 miesięcy, po tym czasie młode przerzucają się na stały pokarm. Podrostki zostają z matką aż do ukończenia 1 roku życia, po tym czasie zostają przegonione z jej terytorium, i w grupce składającej się zwykle z ich rodzeństwa razem wędrują przez kolejny rok, tworząc coś w rodzaju małego stadka. Po tym czasie ich instynkt terytorialny daje jednak za wygraną, i kircuki rozdzielają się, zagarniając fragmenty lasu dla siebie. Stworzenia te są wszystkożerne, i chociaż przeważnie około 60% ich diety to rośliny, to nie gardzą one również mięsem - może występować u nich kanibalizm. Kircuki potrafią być dosyć agresywne, dlatego też podróżnicy wędrujący przez puszczę Hegrat powinni mieć się na baczności. Samce i samice spotykają się raz na dwa lata, w trakcie okresu godowego w trakcie którego w razie dysputy o partnera kircuki walczą, bodąc się swoimi potężnymi rogami, często walki te odbywają się na śmierć i życie. Po 10 miesiącach ciąży na świat przychodzi miot, przeważnie 2-4 młodzików. Kircuki można zlokalizować dość prosto z powodu dźwięków, jakie wydają - jest to dudniący ryk przywodzący na myśl trochę porykiwanie lwa. Dzięki wokalizacji kircuki odstraszają potencjalnych rywali, którzy mogliby chcieć zająć ich terytorium, poza tym terytoria kircuków znaczone są dzięki gruczołom zapachowym znajdującym się w okolicy ich pyska - stworzenia ocierają często rogi i twarze o drzewa znajdujące się na ich terenie, zdzierając korę i zostawiając w ten sposób ślady zapachowe.

DODATKOWE INFORMACJE: Rogi kircuków z powodu ich wielkości i wytrzymałości od dawna wykorzystywane były do produkcji broni i narzędzi. Poza tym z ich futer i skór grupy rdzenne Baenuru wytwarzały zimowe odzienie.

Baenuru

Ogłoszenie

#1 2022-11-12 14:22:00

Fauna i flora - Góry Tenaro

#2 2022-11-12 15:22:14

Odp: Fauna i flora - Góry Tenaro

Stopka