ŚWIAT

Ksejgaak · 2022-07-08 20:15:34

NAZWA: Smok polarny (Draco niveis)
POCHODZENIE GATUNKU: świat Baenuru

WYSTĘPOWANIE

Zamieszkuje ziemie położone na południe od półwyspu Baenuru, daleko za morzem, nazywane Lataurunem. Jest to kraina skuta lodem i niemal cały rok zasypana grubą warstwą śniegu. Lataurun w rzeczywistości jest ogromnym archipelagiem, jednak pojedyncze wyspy widoczne są jedynie na jego południowych brzegach, w okresie letnim, kiedy tu i ówdzie spod śniegu wychodzi bura ziemia i ciemne skały. Mało tam roślin, a większość zwierząt polega na dobrodziejstwach oceanu.

OPIS WYGLĄDU

Gatunek dużego smoka przystosowany do życia w chłodnym klimacie. Samce dorastają do 16-18 m długości od czubka nosa do końca ogona, samice są nieco mniejsze, mierząc 15-16 m. Ciało pokryte jest drobnymi łuskami w odcieniach srebrno-szarych lub brązowawych. Łuski są stosunkowo miękkie i cienkie. Zarówno one, jak i szpary pomiędzy porośnięte są gęstym futrem o szarym podszerstku i białym, długim włosiu. Sierść jest wodoszczelna dzięki rozprowadzanej po niej wydzielinie z gruczołów rozmieszczonych przy spodniej stronie łap oraz skrzydeł. Błona lotna jest mocno zredukowana, podobnie jak długość kości palców. Skrzydła w całości pokryte są białymi piórami. Najdłuższe lotki potrafią mieć nawet 8 metrów długości, włącznie z dutką. Całkowita rozpiętość skrzydeł bez piór wynosi od 26-28 m, z piórami natomiast 38-41 m. Regularnie pokrywane łojową wydzieliną pióra nie nasiąkają wodą. Krótkie trójkątne uszy wydają się dłuższe niż w rzeczywistości z powodu pokrywającej je sierści. Smok może nimi poruszać, efektywnie wychwytując dźwięki z otoczenia, jak też spod śniegu. Smukłe ciało i brak obręczy barkowej umożliwiają zwinne poruszanie się po lądzie, w szczególności w skomplikowanym, skalistym terenie, ale również w wodzie. Ciężar ciała opiera się na palcach i końcówce śródstopia/śródręcza, a szeroki rozstaw palców ułatwia nie zapadanie się głęboko w śniegu. Zarówno na tylnych, jak i przednich łapach znajduje się pięć palców zakończonych mocnymi pazurami. Smukła głowa nieznacznie tylko zwęża się w kierunku pyska. Pomiędzy nozdrzami zaczyna się pas mocno zrogowaciałych łusek w kolorze od kremowego brązu latem do jasnych szarości w zimie. Większe łuski po środku przykrywają mniejsze po bokach, których ułożenie tworzy jodełkę. Stanowią nie tylko ozdobę, ale też dodatkową ochronę komory nosowej. Nieco mniejsze łuski, często zakryte futrem, znajdują się na łukach brwiowych. Oczy w kształcie migdałów mają zwykle odcienie żółci i zieleni. Źrenica może się poszerzać i zwężać w zależności od naświetlenia, chroni to przed nadmiarem światła odbijanego od pokrywy śnieżnej. Długi, rozwidlony język działa podobnie jak u węży, doprowadzając zbierane zapachy do chemoreceptorów znajdujących się w okolicy podniebienia. Uzębienie w kształcie sztyletów z wyraźnie zaznaczonymi czterema większymi kłami.
Lekkie, pneumatyczne kości w pewnym stopniu rewanżują dużą masę mięśniową potrzebną do poruszania skrzydłami i utrzymaniu ciała w jednej linii podczas lotu. Największym problemem jest tutaj brak usztywnienia kręgosłupa, przez co mięśnie grzbietu tych gadów muszą być odpowiednio rozwinięte, by mogły one swobodnie latać.
Są to gady stałocieplne, co jest kluczową cechą przy życiu w terenach polarnych. Choć sierść stanowi bardzo dobrą izolację, to warstwa tkanki tłuszczowej w okresach zimowych może okazać się nieunikniona, a tym samym dodatkowo utrudniać lot. To sprawia, że większość smoków spędza zimy na wybrzeżu, polując raczej w wodzie niż z powietrza. Pewną pomoc mogą stanowić strome góry.
Oprócz rozmiarów, dymorfizm płciowy uwidacznia się w sezonie godowym, przypadającym na wczesną jesień. W okresie tym łuski na głowach dorosłych samców ciemnieją, a na ich skrzydłach oraz wzdłuż kręgosłupa wyrastają rzadko rozlokowane czarne pióra o barwnym połysku. Ich stosunkowo miękka stosina pozwala im się efektownie wyginać podczas powietrznych akrobacji.

ZACHOWANIE

Jako stworzenie inteligentne, D. niveis mogą wykazywać bardzo różnorodne zachowania i charaktery. Warto natomiast wyróżnić pewne schematy komunikacji wewnątrz tego gatunku. Stroszenie piór jest sygnałem z zasady negatywnym. Może świadczyć o strachu, jeśli postawa smoka jest skulona i bliska ziemi, może też być elementem agresji przy bardziej pewnym siebie zachowaniu, uniesionej głowie i ruchliwym ogonie. Często występuje też stroszenie sierści o analogicznym wydźwięku. Postawa na wyprostowanych łapach i z uniesioną głową oraz skrzydłami jest sygnałem dominacji. Właściwym okazaniem uległości ze strony drugiego smoka może być pochylenie głowy lub też obniżenie całego ciała wraz z zachowanym względnym spokojem. Smoki te nie są zazwyczaj agresywne i nie atakują jeśli nie zostaną do tego zmuszone, zwłaszcza w przypadku dużych osobników. Takie zachowanie chroni przed nadmierną utratą energii, która może być spożytkowana do ogrzania ciała.
Raczej nie odzywają się wiele. Ciche pomruki są zarezerwowane do pozytywnych relacji, syczenie natomiast to kolejny element wrogości lub też irytacji. Oprócz tego mogą prychać, skjałczeć i nawoływać, głównie w przypadku piskląt i zwracających się do nich rodziców. Ryk jest używany do okazania dominacji na danym terenie lub nad przegranym, a także przy okazji zalotów.
Zaloty obserwować można praktycznie wyłącznie w jesiennym sezonie godowym. Samce wyruszają na poszukiwanie partnerki, robiąc przy tym całkiem dużo hałasu zarówno w powietrzu, jak i na ziemi. Często też rekwirują sobie upatrzone miejsce, które może być dobrą sceną dla ich powietrznych akrobacji, mających na celu przykucie uwagi i zaimponowanie potencjalnej partnerce. Dobrą praktyką jest również podarowanie obiadu. Smoki te wiążą się na całe życie i zazdrośnie strzegą siebie nawzajem. W przypadku związanych już par zaloty mają bardziej symboliczne znaczenie i służą zacieśnianiu więzi.
Polarne smoki zwykle żyją w niewielkich grupach, mniej lub bardziej spokrewnionych. Grupy rodzinne są bardziej zżyte i pokojowe, jednak prędzej czy później rozpadają się, kiedy dorastające pisklęta poszukują sobie partnerów. Przywództwo zwykle sprawuje najstarsza para, rzadziej osobnik, który wywalczył sobie posłuch. Ich terytoria nie są zbyt duże, choć to też zależy od dostępności zwierzyny w danej okolicy. Zazwyczaj są w stanie bez większych problemów dzielić teren z innym stadem, głównie częściowo.

ROZWÓJ

Okres godowy przypada na przełom września i października, ciąża trwa około trzech miesięcy. Samica składa od 1 do 5 jaj w mechatej szarej skorupce, w gnieździe założonym najchętniej w skalistej jaskini lub odpowiednio osłoniętym załomie. przez następne sześć miesięcy jaja muszą być bezustannie ogrzewane, zaś rolą drugiego rodzica lub reszty stada jest dbanie o wysiadującego. Pisklęta wykluwają się na wiosnę, pokryte śnieżnobiałym, gęstym puchem, który chroni je przed chłodem. Mają około 20 cm długości. Przez pierwszy rok głównie przybierają na wadze i rosną, ucząc się polować na lądowe zwierzęta. W czwartym roku ich futro zmienia specyfikę na wersję dorosłą. Około metrowe młode mogą zacząć uczyć się pływać i łowić ryby. Ich skrzydła pokryte są zbyt krótkimi piórami, by mogły skutecznie latać, ale mogą wykonywać długie skoki i używać ich do pływania. Przez kolejne lata smoki przybierają na gabarytach, a w wieku około 9 lat wymienia się upierzenie. Pisklęta mają wtedy nieco ponad dwa metry długości i mogą zacząć naukę latania. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 19-21 lat, mając około 13-15 metrów długości, ale mogą rosnąć jeszcze przez następną dekadę. Przeciętna długość życia w dzikich warunkach to 70-80 lat, choć potencjalnie mogą przeżyć sporo ponad 100.

UMIEJĘTNOŚCI I MOCE

Wszystkie smoki polarne potrafią ziać ogniem. Zdolność ta służy nie tylko do walki, ale przede wszystkim chroni przed chłodem, zwłaszcza pomocna przy ogrzewaniu gniazd. Zasięg płomienia to maksymalnie kilka metrów przy największych osobnikach.
Zdecydowana większość smoków tej rasy potrafi kontrolować lód. Mając źródło wody, mogą ją zamrozić, jednocześnie skłaniając do przyjęcia konkretnego kształtu i przemieszczania się w ten sposób. Wymagany jest kontakt fizyczny z zamrażaną wodą, natomiast robienie tego zbyt gwałtownie potrafi być męczące.
Bardzo dobrze pływają i biegają, co wynika głównie z ich budowy oraz przystosowań. Potrafią sprawnie się wspinać, mają również wyczulony węch i słuch.

Baenuru

Ogłoszenie

#1 2022-07-08 20:15:34

Smok polarny

Stopka